kaame
North Frisian
Alternative forms
- kem (Föhr-Amrum)
- kum (Sylt)
Etymology
From Old Frisian kuma, from Proto-Germanic *kwemaną. Cognates West Frisian komme.
Verb
kaame
Conjugation
Conjugation of kaame (Mooring dialect)
| infinitive I | kaame | |
|---|---|---|
| infinitive II | (tu) kaamen | |
| infinitive III | än kam | |
| past participle | kiimen | |
| imperative | kam | |
| present | past | |
| 1st-person singular | kam | köm |
| 2nd-person singular | kamst | kömst |
| 3rd-person singular | kamt | köm |
| plural | kaame | kömen |
| perfect | pluperfect | |
| 1st-person singular | ban kiimen | wus kiimen |
| 2nd-person singular | bast kiimen | wjarst kiimen |
| 3rd-person singular | as kiimen | wus kiimen |
| plural | san kiimen | wjarn kiimen |
| future (schale) | future (wårde) | |
| 1st-person singular | schal kaame | wård kaame |
| 2nd-person singular | schäät kaame | wårst kaame |
| 3rd-person singular | schal kaame | wårt kaame |
| plural | schan kaame | wårde kaame |