kaarten

Dutch

Pronunciation

  • Audio:(file)
  • Rhymes: -aːrtən

Etymology 1

From kaart +‎ -en.

Verb

kaarten

  1. to play card games
Conjugation
Conjugation of kaarten (weak)
infinitive kaarten
past singular kaartte
past participle gekaart
infinitive kaarten
gerund kaarten n
present tense past tense
1st person singular kaart kaartte
2nd person sing. (jij) kaart kaartte
2nd person sing. (u) kaart kaartte
2nd person sing. (gij) kaart kaartte
3rd person singular kaart kaartte
plural kaarten kaartten
subjunctive sing.1 kaarte kaartte
subjunctive plur.1 kaarten kaartten
imperative sing. kaart
imperative plur.1 kaart
participles kaartend gekaart
1) Archaic.

Etymology 2

See the etymology of the corresponding lemma form.

Noun

kaarten

  1. plural of kaart

Anagrams

Finnish

Alternative forms

Noun

kaarten

  1. genitive plural of kaari

Anagrams

West Frisian

Noun

kaarten

  1. plural of kaart