karkotin

Finnish

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈkɑrkotin/, [ˈkɑ̝rko̞t̪in]
  • Rhymes: -ɑrkotin
  • Syllabification(key): kar‧ko‧tin
  • Hyphenation(key): kar‧ko‧tin

Etymology 1

karkottaa +‎ -in

Noun

karkotin

  1. repellent (that drives away)
Declension
Inflection of karkotin (Kotus type 33*C/kytkin, tt-t gradation)
nominative karkotin karkottimet
genitive karkottimen karkottimien
karkotinten
partitive karkotinta karkottimia
illative karkottimeen karkottimiin
singular plural
nominative karkotin karkottimet
accusative nom. karkotin karkottimet
gen. karkottimen
genitive karkottimen karkottimien
karkotinten
partitive karkotinta karkottimia
inessive karkottimessa karkottimissa
elative karkottimesta karkottimista
illative karkottimeen karkottimiin
adessive karkottimella karkottimilla
ablative karkottimelta karkottimilta
allative karkottimelle karkottimille
essive karkottimena karkottimina
translative karkottimeksi karkottimiksi
abessive karkottimetta karkottimitta
instructive — karkottimin
comitative See the possessive forms below.
Possessive forms of karkotin (Kotus type 33*C/kytkin, tt-t gradation)
first-person singular possessor
singular plural
nominative karkottimeni karkottimeni
accusative nom. karkottimeni karkottimeni
gen. karkottimeni
genitive karkottimeni karkottimieni
karkotinteni
partitive karkotintani karkottimiani
inessive karkottimessani karkottimissani
elative karkottimestani karkottimistani
illative karkottimeeni karkottimiini
adessive karkottimellani karkottimillani
ablative karkottimeltani karkottimiltani
allative karkottimelleni karkottimilleni
essive karkottimenani karkottiminani
translative karkottimekseni karkottimikseni
abessive karkottimettani karkottimittani
instructive — —
comitative — karkottimineni
second-person singular possessor
singular plural
nominative karkottimesi karkottimesi
accusative nom. karkottimesi karkottimesi
gen. karkottimesi
genitive karkottimesi karkottimiesi
karkotintesi
partitive karkotintasi karkottimiasi
inessive karkottimessasi karkottimissasi
elative karkottimestasi karkottimistasi
illative karkottimeesi karkottimiisi
adessive karkottimellasi karkottimillasi
ablative karkottimeltasi karkottimiltasi
allative karkottimellesi karkottimillesi
essive karkottimenasi karkottiminasi
translative karkottimeksesi karkottimiksesi
abessive karkottimettasi karkottimittasi
instructive — —
comitative — karkottiminesi
first-person plural possessor
singular plural
nominative karkottimemme karkottimemme
accusative nom. karkottimemme karkottimemme
gen. karkottimemme
genitive karkottimemme karkottimiemme
karkotintemme
partitive karkotintamme karkottimiamme
inessive karkottimessamme karkottimissamme
elative karkottimestamme karkottimistamme
illative karkottimeemme karkottimiimme
adessive karkottimellamme karkottimillamme
ablative karkottimeltamme karkottimiltamme
allative karkottimellemme karkottimillemme
essive karkottimenamme karkottiminamme
translative karkottimeksemme karkottimiksemme
abessive karkottimettamme karkottimittamme
instructive — —
comitative — karkottiminemme
second-person plural possessor
singular plural
nominative karkottimenne karkottimenne
accusative nom. karkottimenne karkottimenne
gen. karkottimenne
genitive karkottimenne karkottimienne
karkotintenne
partitive karkotintanne karkottimianne
inessive karkottimessanne karkottimissanne
elative karkottimestanne karkottimistanne
illative karkottimeenne karkottimiinne
adessive karkottimellanne karkottimillanne
ablative karkottimeltanne karkottimiltanne
allative karkottimellenne karkottimillenne
essive karkottimenanne karkottiminanne
translative karkottimeksenne karkottimiksenne
abessive karkottimettanne karkottimittanne
instructive — —
comitative — karkottiminenne
third-person possessor
singular plural
nominative karkottimensa karkottimensa
accusative nom. karkottimensa karkottimensa
gen. karkottimensa
genitive karkottimensa karkottimiensa
karkotintensa
partitive karkotintaan
karkotintansa 		karkottimiaan
karkottimiansa
inessive karkottimessaan
karkottimessansa 		karkottimissaan
karkottimissansa
elative karkottimestaan
karkottimestansa 		karkottimistaan
karkottimistansa
illative karkottimeensa karkottimiinsa
adessive karkottimellaan
karkottimellansa 		karkottimillaan
karkottimillansa
ablative karkottimeltaan
karkottimeltansa 		karkottimiltaan
karkottimiltansa
allative karkottimelleen
karkottimellensa 		karkottimilleen
karkottimillensa
essive karkottimenaan
karkottimenansa 		karkottiminaan
karkottiminansa
translative karkottimekseen
karkottimeksensa 		karkottimikseen
karkottimiksensa
abessive karkottimettaan
karkottimettansa 		karkottimittaan
karkottimittansa
instructive — —
comitative — karkottimineen
karkottiminensa

Further reading

Etymology 2

Verb

karkotin

  1. first-person singular past indicative of karkottaa

Anagrams

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.