karlmaðr
Old Norse
Alternative forms
Etymology
From karl (“male”) + maðr (“man”).
Noun
karlmaðr m (genitive karlmanns)
Declension
| masculine | singular | plural | ||
|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | |
| nominative | karlmaðr | karlmaðrinn | karlmenn | karlmenninir |
| accusative | karlmann | karlmanninn | karlmenn | karlmennina |
| dative | karlmanni | karlmanninum | karlmǫnnum | karlmǫnnunum |
| genitive | karlmanns | karlmannsins | karlmanna | karlmannanna |
Derived terms
- karlmannligr
- karlmannsbúnaðr m
- karlmannsklæði n pl
Related terms
- karlmennska f
Descendants
Further reading
- Zoëga, Geir T. (1910) “karlmaðr”, in A Concise Dictionary of Old Icelandic, Oxford: Clarendon Press, page 237; also available at the Internet Archive