kaulakkain

Finnish

Etymology

kaula +‎ -kkain (situative singular)

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈkɑu̯lɑkːɑi̯n/, [ˈkɑ̝u̯lɑ̝kːɑ̝i̯n]
  • Rhymes: -ɑulɑkːɑin
  • Syllabification(key): kau‧lak‧kain
  • Hyphenation(key): kau‧lak‧kain

Adverb

kaulakkain

  1. holding one's or each other's shoulder

Further reading

Anagrams