kauneigs
Latgalian
Etymology
From kauns (“shame, shyness”) + -eigs.
Pronunciation
- IPA(key): [ˈka͜u̯nʲɛ̂͜i̯ks]
- Hyphenation: kau‧neigs
Adjective
kauneigs
Declension
Indefinite declension of kauneigs (type 1 adjective)
| masculine | feminine | |||
|---|---|---|---|---|
| singular | plural | singular | plural | |
| nominative | kauneigs | kauneigi | kauneiga | kauneigys, kauneigas1) |
| genitive | kauneiga | kauneigu | kauneigys, kauneigas1) | kauneigu |
| dative | kauneigam | kauneigim | kauneigai | kauneigom |
| accusative | kauneigu | kauneigus | kauneigu | kauneigys, kauneigas1) |
| instrumental | kauneigu | kauneigim | kauneigu | kauneigom |
| locative | kauneigā | kauneigūs | kauneigā | kauneiguos |
| 1) dialectal | ||||
Definite declension of kauneigs (type 1 adjective)
| masculine | feminine | |||
|---|---|---|---|---|
| singular | plural | singular | plural | |
| nominative | kauneigais, kauneigīs | kauneigī | kauneiguo | kauneiguos |
| genitive | kauneiguo | kauneigūs | kauneiguos | kauneigūs |
| dative | kauneigajam | kauneigajim | kauneigajai | kauneigajom |
| accusative | kauneigū | kauneigūs | kauneigū | kauneiguos |
| instrumental | kauneigū | kauneigajim | kauneigū | kauneigajom |
| locative | kauneigajā | kauneigajūs | kauneigajā | kauneigajuos |