keble
See also: Keble
Hungarian
Etymology
kebel + -e (“his/her/its”, possessive suffix)
Pronunciation
- IPA(key): [ˈkɛblɛ]
- Hyphenation: keb‧le
Noun
keble
- third-person singular single-possession possessive of kebel
Declension
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | keble | — |
| accusative | keblét | — |
| dative | keblének | — |
| instrumental | keblével | — |
| causal-final | kebléért | — |
| translative | keblévé | — |
| terminative | kebléig | — |
| essive-formal | kebleként | — |
| essive-modal | kebléül | — |
| inessive | keblében | — |
| superessive | keblén | — |
| adessive | keblénél | — |
| illative | keblébe | — |
| sublative | keblére | — |
| allative | kebléhez | — |
| elative | kebléből | — |
| delative | kebléről | — |
| ablative | keblétől | — |
| non-attributive possessive – singular |
kebléé | — |
| non-attributive possessive – plural |
keblééi | — |