kebled
Hungarian
Etymology
From the kebl- stem of kebel (“bosom”) + -ed (“your”, possessive suffix).
Pronunciation
- IPA(key): [ˈkɛblɛd]
- Hyphenation: keb‧led
Noun
kebled
- second-person singular single-possession possessive of kebel
Declension
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | kebled | — |
| accusative | kebledet | — |
| dative | keblednek | — |
| instrumental | kebleddel | — |
| causal-final | kebledért | — |
| translative | kebleddé | — |
| terminative | kebledig | — |
| essive-formal | kebledként | — |
| essive-modal | kebledül | — |
| inessive | kebledben | — |
| superessive | kebleden | — |
| adessive | keblednél | — |
| illative | kebledbe | — |
| sublative | kebledre | — |
| allative | kebledhez | — |
| elative | kebledből | — |
| delative | kebledről | — |
| ablative | kebledtől | — |
| non-attributive possessive – singular |
kebledé | — |
| non-attributive possessive – plural |
kebledéi | — |