keblem
Hungarian
Etymology
From the kebl- stem of kebel (“bosom”) + -em (“my”, possessive suffix).
Pronunciation
- IPA(key): [ˈkɛblɛm]
- Hyphenation: keb‧lem
Noun
keblem
- first-person singular single-possession possessive of kebel
Declension
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | keblem | — |
| accusative | keblemet | — |
| dative | keblemnek | — |
| instrumental | keblemmel | — |
| causal-final | keblemért | — |
| translative | keblemmé | — |
| terminative | keblemig | — |
| essive-formal | keblemként | — |
| essive-modal | keblemül | — |
| inessive | keblemben | — |
| superessive | keblemen | — |
| adessive | keblemnél | — |
| illative | keblembe | — |
| sublative | keblemre | — |
| allative | keblemhez | — |
| elative | keblemből | — |
| delative | keblemről | — |
| ablative | keblemtől | — |
| non-attributive possessive – singular |
keblemé | — |
| non-attributive possessive – plural |
kebleméi | — |