kennelijk

Dutch

Etymology

From kennen (“to know, be acquainted with”) +‎ -lijk.

Pronunciation

  • Audio:(file)

Adjective

kennelijk (comparative kennelijker, superlative kennelijkst)

  1. apparent

Declension

Declension of kennelijk
uninflected kennelijk
inflected kennelijke
comparative kennelijker
positive comparative superlative
predicative/adverbial kennelijk kennelijker het kennelijkst
het kennelijkste
indefinite m./f. sing. kennelijke kennelijkere kennelijkste
n. sing. kennelijk kennelijker kennelijkste
plural kennelijke kennelijkere kennelijkste
definite kennelijke kennelijkere kennelijkste
partitive kennelijks kennelijkers —

Adverb

kennelijk

  1. apparently
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.