kið
Icelandic
Etymology
From Old Norse kið, from Proto-Germanic *kidją (“kid”).
Pronunciation
- IPA(key): /cʰɪːð/
- Rhymes: -ɪːð
Noun
kið n (genitive singular kiðs, nominative plural kið)
Declension
| singular | plural | |||
|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | |
| nominative | kið | kiðið | kið | kiðin |
| accusative | kið | kiðið | kið | kiðin |
| dative | kiði | kiðinu | kiðum | kiðunum |
| genitive | kiðs | kiðsins | kiða | kiðanna |
Old Norse
Etymology
From Proto-Germanic *kidją (“goatling, kid”).
Noun
kið n (genitive kiðs, plural kið)
Declension
| neuter | singular | plural | ||
|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | |
| nominative | kið | kiðit | kið | kiðin |
| accusative | kið | kiðit | kið | kiðin |
| dative | kiði | kiðinu | kiðjum | kiðjunum |
| genitive | kiðs | kiðsins | kiðja | kiðjanna |