kimafal
Volapük
Etymology
Compound of kima (“whose”), genitive of kim (“who”) + fal (“case”)
Noun
kimafal (nominative plural kimafals)
Declension
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | kimafal | kimafals |
| genitive | kimafala | kimafalas |
| dative | kimafale | kimafales |
| accusative | kimafali | kimafalis |
| vocative 1 | o kimafal! | o kimafals! |
| predicative 2 | kimafalu | kimafalus |
1 status as a case is disputed
2 in later, non-classical Volapük only
Synonyms
- genitif