kinnalitur
Icelandic
Etymology
From kinn (“cheek”) + litur (“colour”).
Pronunciation
- IPA(key): /ˈcʰɪnːaˌlɪːtʏr/
Noun
kinnalitur m (genitive singular kinnalitar, nominative plural kinnalitir)
Declension
| singular | plural | |||
|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | |
| nominative | kinnalitur | kinnaliturinn | kinnalitir | kinnalitirnir |
| accusative | kinnalit | kinnalitinn | kinnaliti | kinnalitina |
| dative | kinnalit | kinnalitnum | kinnalitum | kinnalitunum |
| genitive | kinnalitar | kinnalitarins | kinnalita | kinnalitanna |