klettern
See also: Klettern
German
Etymology
An iterative formed from Early New High German kletten, from Proto-Indo-European *gleyt- (“to cling to, cleave, stick”), from *gley- (“to stick, smear”). Related to Klette (“burr”) and Kleid (“dress”) (DWDS). Cognate with Hunsrik klettre.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈklɛtɐn/
Audio: (file) Audio: (file)
Verb
klettern (weak, third-person singular present klettert, past tense kletterte, past participle geklettert, auxiliary sein)
- (intransitive) to climb (e.g. up a tree)
Conjugation
Conjugation of klettern (weak, auxiliary sein)
| infinitive | klettern | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| present participle | kletternd | ||||
| past participle | geklettert | ||||
| auxiliary | sein | ||||
| indicative | subjunctive | ||||
| singular | plural | singular | plural | ||
| present | ich klettre ich klettere ich kletter |
wir klettern | i | ich klettere ich klettre |
wir klettern |
| du kletterst | ihr klettert | du kletterest du klettrest |
ihr kletteret ihr klettret | ||
| er klettert | sie klettern | er klettere er klettre |
sie klettern | ||
| preterite | ich kletterte | wir kletterten | ii | ich kletterte1 | wir kletterten1 |
| du klettertest | ihr klettertet | du klettertest1 | ihr klettertet1 | ||
| er kletterte | sie kletterten | er kletterte1 | sie kletterten1 | ||
| imperative | klettre (du) kletter (du) klettere (du) |
klettert (ihr) | |||
1Rare except in very formal contexts; alternative in würde normally preferred.
Composed forms of klettern (weak, auxiliary sein)
Derived terms
- beklettern
- durchklettern
- emporklettern
- erklettern
- herabklettern
- heraufklettern
- herausklettern
- hereinklettern
- herüberklettern
- herumklettern
- herunterklettern
- hinabklettern
- hinaufklettern
- hinausklettern
- hineinklettern
- hinüberklettern
- hinunterklettern
- hochklettern
- raufklettern
- überklettern