klettr
Old Norse
Etymology
From Proto-Germanic *klintaz.
Noun
klettr m (genitive klettar, plural klettir)
Declension
| masculine | singular | plural | ||
|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | |
| nominative | klettr | klettrinn | klettar | klettarnir |
| accusative | klett | klettinn | kletta | klettana |
| dative | kletti | klettinum | klettum | klettunum |
| genitive | kletts | klettsins | kletta | klettanna |