kleurig

Dutch

Etymology

From kleur +‎ -ig.

Pronunciation

  • IPA(key): /ˈkløːrəx/
  • Audio:(file)
  • Hyphenation: kleu‧rig

Adjective

kleurig (comparative kleuriger, superlative kleurigst)

  1. colorful
    Synonyms: kleurrijk, veelkleurig
    Antonym: kleurloos

Declension

Declension of kleurig
uninflected kleurig
inflected kleurige
comparative kleuriger
positive comparative superlative
predicative/adverbial kleurig kleuriger het kleurigst
het kleurigste
indefinite m./f. sing. kleurige kleurigere kleurigste
n. sing. kleurig kleuriger kleurigste
plural kleurige kleurigere kleurigste
definite kleurige kleurigere kleurigste
partitive kleurigs kleurigers —
  • kleurigheid
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.