kliederen
Dutch
Etymology
A variant of kledderen, itself from kladderen, a frequentative of kladden.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈkli.də.rə(n)/
Audio: (file) - Rhymes: -idərən
Verb
kliederen
Conjugation
| Conjugation of kliederen (weak) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | kliederen | |||
| past singular | kliederde | |||
| past participle | gekliederd | |||
| infinitive | kliederen | |||
| gerund | kliederen n | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | klieder | kliederde | ||
| 2nd person sing. (jij) | kliedert, klieder2 | kliederde | ||
| 2nd person sing. (u) | kliedert | kliederde | ||
| 2nd person sing. (gij) | kliedert | kliederde | ||
| 3rd person singular | kliedert | kliederde | ||
| plural | kliederen | kliederden | ||
| subjunctive sing.1 | kliedere | kliederde | ||
| subjunctive plur.1 | kliederen | kliederden | ||
| imperative sing. | klieder | |||
| imperative plur.1 | kliedert | |||
| participles | kliederend | gekliederd | ||
| 1) Archaic. 2) In case of inversion. | ||||
Derived terms
- geklieder
- kliederaar
- kliederboel
References
- van der Sijs, Nicoline, editor (2010), “kladderen”, in Etymologiebank, Meertens Institute