knútur
See also: Knútur
Faroese
Etymology
From Old Norse knútr, from Proto-Germanic (compare *knuttan-, whence English knot).
Pronunciation
- IPA(key): /ˈknʉuːtʊɹ/
- Rhymes: -ʉuːtʊɹ
Noun
knútur m (genitive singular knúts, plural knútar)
Declension
| m6 | singular | plural | ||
|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | |
| nominative | knútur | knúturin | knútar | knútarnir |
| accusative | knút | knútin | knútar | knútarnar |
| dative | knúti | knútinum | knútum | knútunum |
| genitive | knúts | knútsins | knúta | knútanna |
Synonyms
- (lump): knykil
Derived terms
- ábindingarknútur
- áttatalsknútur
- dímunarknútur
- ferastaknútur
- kampannaknútur
- konufólkaknútur
- kuntuknútur
- kyndilsmessuknútur
- lykkjuknútur
- ráknútur, ráarknútur
- æðraknútur
- øklaknútur