knǫttr
Old Norse
Etymology
From Proto-Germanic *knattuz.
Noun
knǫttr m (genitive knattar, dative knetti, plural knettir)
Declension
| masculine | singular | plural | ||
|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | |
| nominative | knǫttr | knǫttrinn | knettir | knettirnir |
| accusative | knǫtt | knǫttinn | knǫttu | knǫttuna |
| dative | knetti | knettinum | knǫttum | knǫttunum |
| genitive | knattar | knattarins | knatta | knattanna |
Derived terms
- knattleikr
- knatttré