knorrig
Afrikaans
Etymology
From Dutch knorrig. Equivalent to knor + -ig.
Adjective
knorrig (attributive knorrige, comparative knorriger, superlative knorrigste)
Dutch
Pronunciation
- IPA(key): /ˈknɔ.rəx/
Audio: (file) - Hyphenation: knor‧rig
Etymology 1
From knorren (“to grunt”) + -ig.
Adjective
knorrig (comparative knorriger, superlative knorrigst)
- grumpy, surly
- 1991, KVK, "Wakker met een wijsje".
- Hoe deftiger de wagen, hoe knorriger de kop.
- (please add an English translation of this quotation)
- 1991, KVK, "Wakker met een wijsje".
Declension
| Declension of knorrig | ||||
|---|---|---|---|---|
| uninflected | knorrig | |||
| inflected | knorrige | |||
| comparative | knorriger | |||
| positive | comparative | superlative | ||
| predicative/adverbial | knorrig | knorriger | het knorrigst het knorrigste | |
| indefinite | m./f. sing. | knorrige | knorrigere | knorrigste |
| n. sing. | knorrig | knorriger | knorrigste | |
| plural | knorrige | knorrigere | knorrigste | |
| definite | knorrige | knorrigere | knorrigste | |
| partitive | knorrigs | knorrigers | — | |
Etymology 2
From knor (“knot, gnarl”) + -ig.
Adjective
knorrig (comparative knorriger, superlative knorrigst)
Declension
| Declension of knorrig | ||||
|---|---|---|---|---|
| uninflected | knorrig | |||
| inflected | knorrige | |||
| comparative | knorriger | |||
| positive | comparative | superlative | ||
| predicative/adverbial | knorrig | knorriger | het knorrigst het knorrigste | |
| indefinite | m./f. sing. | knorrige | knorrigere | knorrigste |
| n. sing. | knorrig | knorriger | knorrigste | |
| plural | knorrige | knorrigere | knorrigste | |
| definite | knorrige | knorrigere | knorrigste | |
| partitive | knorrigs | knorrigers | — | |