kongur
See also: kóngur
Faroese
Etymology
From Old Norse konungr, from Proto-Germanic *kuningaz.
Noun
kongur m (genitive singular kongs, plural kongar)
Declension
| m6 | singular | plural | ||
|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | |
| nominative | kongur | kongurin | kongar | kongarnir |
| accusative | kong | kongin | kongar | kongarnar |
| dative | kongi | konginum | kongum | kongunum |
| genitive | kongs | kongsins | konga | konganna |