konjunktion
See also: Konjunktion
Danish
Etymology
From Latin coniūnctiō (“joining”), from coniungere (“to join”).
Pronunciation
- IPA(key): /kɔnjonksjoːn/, [kʰʌnjɔŋɡ̊ˈɕoːˀn]
Noun
konjunktion c (singular definite konjunktionen, plural indefinite konjunktioner)
- conjunction (grammar: word used to join words or phrases)
- conjunction (astronomy: alignment of two bodies in the solar system such that they have the same longitude when seen from Earth)
Inflection
| common gender |
singular | plural | ||
|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | |
| nominative | konjunktion | konjunktionen | konjunktioner | konjunktionerne |
| genitive | konjunktions | konjunktionens | konjunktioners | konjunktionernes |
Synonyms
See also
parts of speech: ordklasseredit
- konjunktion on the Danish Wikipedia.Wikipedia da
- Bindeord (konjunktion) on the Danish Wikipedia.Wikipedia da
- Konjunktion (astronomi) on the Danish Wikipedia.Wikipedia da
Finnish
Noun
konjunktion
- genitive singular of konjunktio
Swedish
Noun
konjunktion c
- (grammar) a conjunction
- (narrow sense) a coordinating conjunction, also known specifically as a samordnande konjunktion
- Den svenska konjunktionen och motsvaras i engelskan av and.
- (broader sense) a subordinating conjunction: usually underordnande konjunktion
- I svenskan är att en allmänt underordnande konjunktion.
- (narrow sense) a coordinating conjunction, also known specifically as a samordnande konjunktion
- (astronomy) a conjunction
- (logic) a conjunction, more specifically logisk konjunktion
Declension
| nominative | genitive | ||
|---|---|---|---|
| singular | indefinite | konjunktion | konjunktions |
| definite | konjunktionen | konjunktionens | |
| plural | indefinite | konjunktioner | konjunktioners |
| definite | konjunktionerna | konjunktionernas |
Synonyms
- (grammar): bindeord
Related terms
- konjunktionell
- konjunktionsbisats
- subjunktion