konstruktar

Ido

Etymology

Borrowed from English construct, French construction, German Konstruktion, Italian costruzione, Russian констру́кция (konstrúkcija), Spanish construcción.

Pronunciation

  • IPA(key): /kɔn.strukˈtar/

Verb

konstruktar (present konstruktas, past konstruktis, future konstruktos, conditional konstruktus, imperative konstruktez)

  1. (transitive) to construct, build (to put the parts of anything together in their proper order)

Conjugation

Conjugation of konstruktar
present past future
infinitive konstruktar konstruktir konstruktor
tense konstruktas konstruktis konstruktos
conditional konstruktus — —
imperative konstruktez — —
adjective active participle konstruktanta konstruktinta konstruktonta
adverbial active participle konstruktante konstruktinte konstruktonte
nominal
active participle 		singular konstruktanto konstruktinto konstruktonto
plural konstruktanti konstruktinti konstruktonti
adjective passive participle konstruktata konstruktita konstruktota
adverbial passive participle konstruktate konstruktite konstruktote
nominal
passive participle 		singular konstruktato konstruktito konstruktoto
plural konstruktati konstruktiti konstruktoti

Derived terms

  • konstruktala (“constructive, constructional”)
  • konstruktebla (“buildable, constructible”)
  • konstruktisto (“constructor”)
  • konstrukturo (“building”)
  • rikonstruktar (“to reconstruct, build anew”)
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.