korbácsaim
Hungarian
Etymology
korbács + -aim (possessive suffix)
Pronunciation
- IPA(key): [ˈkorbaːt͡ʃɒjim]
- Hyphenation: kor‧bá‧csa‧im
Noun
korbácsaim
- first-person singular multiple-possession possessive of korbács
Declension
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | — | korbácsaim |
| accusative | — | korbácsaimat |
| dative | — | korbácsaimnak |
| instrumental | — | korbácsaimmal |
| causal-final | — | korbácsaimért |
| translative | — | korbácsaimmá |
| terminative | — | korbácsaimig |
| essive-formal | — | korbácsaimként |
| essive-modal | — | korbácsaimul |
| inessive | — | korbácsaimban |
| superessive | — | korbácsaimon |
| adessive | — | korbácsaimnál |
| illative | — | korbácsaimba |
| sublative | — | korbácsaimra |
| allative | — | korbácsaimhoz |
| elative | — | korbácsaimból |
| delative | — | korbácsaimról |
| ablative | — | korbácsaimtól |
| non-attributive possessive – singular |
— | korbácsaimé |
| non-attributive possessive – plural |
— | korbácsaiméi |