krajowiec

Polish

Etymology

From krajowy +‎ -iec.

Pronunciation

  • IPA(key): /kraˈjɔ.vjɛt͡s/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ɔvjɛt͡s
  • Syllabification: kra‧jo‧wiec

Noun

krajowiec m pers

  1. a native inhabitant of a particular country

Declension

Declension of krajowiec
singular plural
nominative krajowiec krajowcy/krajowce (deprecative)
genitive krajowca krajowców
dative krajowcowi krajowcom
accusative krajowca krajowców
instrumental krajowcem krajowcami
locative krajowcu krajowcach
vocative krajowcze krajowcy

Further reading

  • krajowiec in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • krajowiec in Polish dictionaries at PWN
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.