kriebelen
Dutch
Etymology
Likely an alteration of kribbelen, frequentative of kribben (“to scratch”), which is likely a by-form of the more common verb krabben (“to scratch”).
Pronunciation
Audio: (file)
Verb
kriebelen
Conjugation
| Conjugation of kriebelen (weak) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | kriebelen | |||
| past singular | kriebelde | |||
| past participle | gekriebeld | |||
| infinitive | kriebelen | |||
| gerund | kriebelen n | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | kriebel | kriebelde | ||
| 2nd person sing. (jij) | kriebelt, kriebel2 | kriebelde | ||
| 2nd person sing. (u) | kriebelt | kriebelde | ||
| 2nd person sing. (gij) | kriebelt | kriebelde | ||
| 3rd person singular | kriebelt | kriebelde | ||
| plural | kriebelen | kriebelden | ||
| subjunctive sing.1 | kriebele | kriebelde | ||
| subjunctive plur.1 | kriebelen | kriebelden | ||
| imperative sing. | kriebel | |||
| imperative plur.1 | kriebelt | |||
| participles | kriebelend | gekriebeld | ||
| 1) Archaic. 2) In case of inversion. | ||||
Derived terms
- gekriebel
- kriebel
- kriebeldeken
- kriebelig
- kriebelneus
- kriebeltrui
- Mozes kriebel
References
- van der Sijs, Nicoline, editor (2010), “kriebelen”, in Etymologiebank, Meertens Institute