kringe
West Frisian
Etymology
Unknown. Possibly from Old Frisian thringa, from Proto-Germanic *þrinhwaną.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈkrɪŋ.ə/
Verb
kringe
- to press, to push forcefully
Inflection
| Strong class 3 | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | kringe | |||
| 3rd singular past | krong | |||
| past participle | krongen | |||
| infinitive | kringe | |||
| long infinitive | kringen | |||
| gerund | kringen n | |||
| auxiliary | hawwe | |||
| indicative | present tense | past tense | ||
| 1st singular | kring | krong | ||
| 2nd singular | kringst | krongst | ||
| clitic form | kringsto | krongsto | ||
| 3rd singular | kringt | krong | ||
| plural | kringe | krongen | ||
| imperative | kring | |||
| participles | kringend | krongen | ||
Derived terms
Further reading
- “kringe”, in Wurdboek fan de Fryske taal (in Dutch), 2011