kryp
See also: krȳp
Norwegian Bokmål
Verb
kryp
- imperative of krype
Norwegian Nynorsk
Verb
kryp
- inflection of krypa:
- present
- imperative
Swedish
Etymology
Deverbal from krypa.
Noun
kryp n
Declension
| nominative | genitive | ||
|---|---|---|---|
| singular | indefinite | kryp | kryps |
| definite | krypet | krypets | |
| plural | indefinite | kryp | kryps |
| definite | krypen | krypens |
Derived terms
See also
Verb
kryp
- imperative of krypa