kucnąć

Polish

Etymology

From kucać +‎ -nąć.

Pronunciation

 
  • IPA(key): /ˈkut͡s.nɔɲt͡ɕ/
  • Audio:(file)
  • Rhymes: -ut͡snɔɲt͡ɕ
  • Syllabification: kuc‧nąć

Verb

kucnąć pf (imperfective kucać)

  1. (intransitive) to squat

Conjugation

Conjugation of kucnąć pf
person singular plural
masculine feminine neuter virile nonvirile
infinitive kucnąć
future tense 1st kucnę kucniemy
2nd kucniesz kucniecie
3rd kucnie kucną
impersonal kucnie się
past tense 1st kucnąłem,
-(e)m kucnął 		kucnęłam,
-(e)m kucnęła 		kucnęłom,
-(e)m kucnęło 		kucnęliśmy,
-(e)śmy kucnęli 		kucnęłyśmy,
-(e)śmy kucnęły
2nd kucnąłeś,
-(e)ś kucnął 		kucnęłaś,
-(e)ś kucnęła 		kucnęłoś,
-(e)ś kucnęło 		kucnęliście,
-(e)ście kucnęli 		kucnęłyście,
-(e)ście kucnęły
3rd kucnął kucnęła kucnęło kucnęli kucnęły
impersonal kucnięto
conditional 1st kucnąłbym,
bym kucnął 		kucnęłabym,
bym kucnęła 		kucnęłobym,
bym kucnęło 		kucnęlibyśmy,
byśmy kucnęli 		kucnęłybyśmy,
byśmy kucnęły
2nd kucnąłbyś,
byś kucnął 		kucnęłabyś,
byś kucnęła 		kucnęłobyś,
byś kucnęło 		kucnęlibyście,
byście kucnęli 		kucnęłybyście,
byście kucnęły
3rd kucnąłby,
by kucnął 		kucnęłaby,
by kucnęła 		kucnęłoby,
by kucnęło 		kucnęliby,
by kucnęli 		kucnęłyby,
by kucnęły
impersonal kucnięto by
imperative 1st niech kucnę kucnijmy
2nd kucnij kucnijcie
3rd niech kucnie niech kucną
anterior adverbial participle kucnąwszy
verbal noun kucnięcie

Further reading

  • kucnąć in Wielki słownik języka polskiego, Instytut Języka Polskiego PAN
  • kucnąć in Polish dictionaries at PWN
  • Wojciech Grzegorzewicz (1894) “kucnąć”, in “O języku ludowym w powiecie przasnyskim”, in Sprawozdania Komisji Językowej Akademii Umiejętności (in Polish), volume 5, Krakow: Akademia Umiejętności, page 112
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.