kutimi

Esperanto

Etymology

From kutimo (“custom, habit”) +‎ -i (verbal suffix).

Pronunciation

  • Audio:(file)

Verb

kutimi (present kutimas, past kutimis, future kutimos, conditional kutimus, volitive kutimu)

  1. (intransitive) to be accustomed to, be used to; to be in the habit of
    • 2000, Edgar Allan Poe, trans. by Edwin Grobe, La Falo de Uŝero-Domo, Arizona-Stelo-Eldonejo
      Kaj nun en la nura troigo de la reganta karaktero de tiuj trajtoj, kaj de la mieno kiun ili kutimis elmontri, vidiĝis tioma ŝanĝiĝo ke mi malcertis al kiu mi parolis. ― And now in the mere exaggeration of the prevailing character of these features, and of the expression they were wont to convey, lay so much of change that I doubted to whom I spoke.

Conjugation

Conjugation of kutimi
present past future
singular plural singular plural singular plural
tense kutimas kutimis kutimos
active participle kutimanta kutimantaj kutiminta kutimintaj kutimonta kutimontaj
acc. kutimantan kutimantajn kutimintan kutimintajn kutimontan kutimontajn
nominal active participle kutimanto kutimantoj kutiminto kutimintoj kutimonto kutimontoj
acc. kutimanton kutimantojn kutiminton kutimintojn kutimonton kutimontojn
adverbial active participle kutimante kutiminte kutimonte
infinitive kutimi imperative kutimu conditional kutimus

Derived terms

This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.