kwalificeren
Dutch
Etymology
From earlier qualifieren, borrowed from French qualifier, from Medieval Latin quālificāre.
Pronunciation
- IPA(key): /kʋaː.li.fiˈseː.rə(n)/
Audio: (file) - Hyphenation: kwa‧li‧fi‧ce‧ren
- Rhymes: -eːrən
Verb
kwalificeren
- (reflexive) to qualify (to become competent or eligible for some position or task)
- (transitive) to qualify (to describe or characterize something by listing its qualities)
Conjugation
| Conjugation of kwalificeren (weak) | ||||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | kwalificeren | |||
| past singular | kwalificeerde | |||
| past participle | gekwalificeerd | |||
| infinitive | kwalificeren | |||
| gerund | kwalificeren n | |||
| present tense | past tense | |||
| 1st person singular | kwalificeer | kwalificeerde | ||
| 2nd person sing. (jij) | kwalificeert, kwalificeer2 | kwalificeerde | ||
| 2nd person sing. (u) | kwalificeert | kwalificeerde | ||
| 2nd person sing. (gij) | kwalificeert | kwalificeerde | ||
| 3rd person singular | kwalificeert | kwalificeerde | ||
| plural | kwalificeren | kwalificeerden | ||
| subjunctive sing.1 | kwalificere | kwalificeerde | ||
| subjunctive plur.1 | kwalificeren | kwalificeerden | ||
| imperative sing. | kwalificeer | |||
| imperative plur.1 | kwalificeert | |||
| participles | kwalificerend | gekwalificeerd | ||
| 1) Archaic. 2) In case of inversion. | ||||
Derived terms
- diskwalificeren
- herkwalificeren
- kwalificeerbaar
- kwalificering