láðvǫrðr

Old Norse

Etymology

From láð +‎ vǫrðr.

Noun

láðvǫrðr m

  1. (poetic) the guardian of a nation (used of kings)

Declension

Declension of láðvǫrðr (strong u-stem)
masculine singular plural
indefinite definite indefinite definite
nominative láðvǫrðr láðvǫrðrinn láðverðir láðverðirnir
accusative láðvǫrð láðvǫrðinn láðvǫrðu láðvǫrðuna
dative láðverði láðverðinum láðvǫrðum láðvǫrðunum
genitive láðvarðar láðvarðarins láðvarða láðvarðanna