lambitus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of lambō
Participle
lambitus (feminine lambita, neuter lambitum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | lambitus | lambita | lambitum | lambitī | lambitae | lambita | |
| genitive | lambitī | lambitae | lambitī | lambitōrum | lambitārum | lambitōrum | |
| dative | lambitō | lambitae | lambitō | lambitīs | |||
| accusative | lambitum | lambitam | lambitum | lambitōs | lambitās | lambita | |
| ablative | lambitō | lambitā | lambitō | lambitīs | |||
| vocative | lambite | lambita | lambitum | lambitī | lambitae | lambita | |
References
- “lambitus”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press