lamentabilis
Latin
Etymology
lāmentor (“to lament”) + -bilis
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ɫaː.mɛnˈtaː.bɪ.lɪs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [la.men̪ˈt̪aː.bi.lis]
Adjective
lāmentābilis (neuter lāmentābile); third-declension two-termination adjective
- mournful, full of sorrow
- deplorable, lamentable
Declension
Third-declension two-termination adjective.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | lāmentābilis | lāmentābile | lāmentābilēs | lāmentābilia | |
| genitive | lāmentābilis | lāmentābilium | |||
| dative | lāmentābilī | lāmentābilibus | |||
| accusative | lāmentābilem | lāmentābile | lāmentābilēs lāmentābilīs |
lāmentābilia | |
| ablative | lāmentābilī | lāmentābilibus | |||
| vocative | lāmentābilis | lāmentābile | lāmentābilēs | lāmentābilia | |
References
- “lamentabilis”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- “lamentabilis”, in Charlton T. Lewis (1891) An Elementary Latin Dictionary, New York: Harper & Brothers