lanceren

Dutch

Etymology

Borrowed from French lancer, ultimately from Latin lancēre.

Pronunciation

  • IPA(key): /lɑnˈseː.rə(n)/
  • Audio:(file)

Verb

lanceren

  1. to launch

Conjugation

Conjugation of lanceren (weak)
infinitive lanceren
past singular lanceerde
past participle gelanceerd
infinitive lanceren
gerund lanceren n
present tense past tense
1st person singular lanceer lanceerde
2nd person sing. (jij) lanceert, lanceer2 lanceerde
2nd person sing. (u) lanceert lanceerde
2nd person sing. (gij) lanceert lanceerde
3rd person singular lanceert lanceerde
plural lanceren lanceerden
subjunctive sing.1 lancere lanceerde
subjunctive plur.1 lanceren lanceerden
imperative sing. lanceer
imperative plur.1 lanceert
participles lancerend gelanceerd
1) Archaic. 2) In case of inversion.

Descendants

  • → Indonesian: lansir
This article is issued from Wiktionary. The text is available under Creative Commons Attribution-Share Alike 4.0 unless otherwise noted. Additional terms may apply for the media files.