lapidatus
Latin
Etymology
Perfect passive participle of lapidō (“stone, throw rocks at”).
Participle
lapidātus (feminine lapidāta, neuter lapidātum); first/second-declension participle
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | lapidātus | lapidāta | lapidātum | lapidātī | lapidātae | lapidāta | |
| genitive | lapidātī | lapidātae | lapidātī | lapidātōrum | lapidātārum | lapidātōrum | |
| dative | lapidātō | lapidātae | lapidātō | lapidātīs | |||
| accusative | lapidātum | lapidātam | lapidātum | lapidātōs | lapidātās | lapidāta | |
| ablative | lapidātō | lapidātā | lapidātō | lapidātīs | |||
| vocative | lapidāte | lapidāta | lapidātum | lapidātī | lapidātae | lapidāta | |
References
- "lapidatus", in Charles du Fresne du Cange’s Glossarium Mediæ et Infimæ Latinitatis (augmented edition with additions by D. P. Carpenterius, Adelungius and others, edited by Léopold Favre, 1883–1887)