leanian
Old English
Etymology
From Proto-Germanic *launōną. Cognate with Old Frisian lānia, Old Saxon lōnon, Old High German lōnōn and Old Norse launa. Equivalent to lēan + -ian.
Pronunciation
- IPA(key): /ˈlæ͜ɑː.ni.ɑn/
Verb
lēanian
- to reward
Conjugation
Conjugation of lēanian (weak, class 2)
| infinitive | lēanian | lēanienne |
|---|---|---|
| indicative mood | present tense | past tense |
| first person singular | lēaniġe | lēanode |
| second person singular | lēanast | lēanodest |
| third person singular | lēanaþ | lēanode |
| plural | lēaniaþ | lēanodon |
| subjunctive | present tense | past tense |
| singular | lēaniġe | lēanode |
| plural | lēaniġen | lēanoden |
| imperative | ||
| singular | lēana | |
| plural | lēaniaþ | |
| participle | present | past |
| lēaniende | (ġe)lēanod | |
Synonyms
Derived terms
Descendants
- Middle English: lēnen