lein
Estonian
Etymology
From Proto-Finnic *leinä, possibly from Proto-Baltic [Term?], compare Lithuanian klienas (“thin, skinny”) and Latvian kliens (“thin, withered”). Cognate to Votic leine (“grief”), Ingrian leina (“sadness”), and Finnish leina (“poor, weak, a poor crop yield”).
Noun
lein (genitive leina, partitive leina)
Declension
| Declension of lein (ÕS type 22u/leib, length gradation) | |||
|---|---|---|---|
| singular | plural | ||
| nominative | lein | leinad | |
| accusative | nom. | ||
| gen. | leina | ||
| genitive | leinade | ||
| partitive | leina | leinu leinasid | |
| illative | leina leinasse |
leinadesse leinusse | |
| inessive | leinas | leinades leinus | |
| elative | leinast | leinadest leinust | |
| allative | leinale | leinadele leinule | |
| adessive | leinal | leinadel leinul | |
| ablative | leinalt | leinadelt leinult | |
| translative | leinaks | leinadeks leinuks | |
| terminative | leinani | leinadeni | |
| essive | leinana | leinadena | |
| abessive | leinata | leinadeta | |
| comitative | leinaga | leinadega | |
Finnish
Etymology 1
Noun
lein
- inflection of lei:
- genitive singular
- instructive plural
Etymology 2
Noun
lein
- instructive plural of lee
Anagrams
Gothic
Romanization
lein
- romanization of 𐌻𐌴𐌹𐌽
Welsh
Etymology
Pronunciation
- IPA(key): /lei̯n/
- Rhymes: -ei̯n
Noun
lein f (plural leinau or leiniau or leins, not mutable)
- line (rope, cord, or string; path through two or more points; telephone or network connection; single horizontal row of text)
Derived terms
- ar lein (“online”)
Mutation
References
- R. J. Thomas, G. A. Bevan, P. J. Donovan, A. Hawke et al., editors (1950–present), “lein”, in Geiriadur Prifysgol Cymru Online (in Welsh), University of Wales Centre for Advanced Welsh & Celtic Studies