libitinarius
Latin
Etymology
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [lɪ.bɪ.tɪˈna.ri.ʊs]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [li.bi.t̪iˈnaː.ri.us]
Noun
libitīnārius m (genitive libitīnāriī); second declension
- (post-Augustinian) undertaker
Declension
Second-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | libitīnārius | libitīnāriī |
| genitive | libitīnāriī | libitīnāriōrum |
| dative | libitīnāriō | libitīnāriīs |
| accusative | libitīnārium | libitīnāriōs |
| ablative | libitīnāriō | libitīnāriīs |
| vocative | libitīnārie | libitīnāriī |
References
- “libitinarius”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- libitinarius in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.