liemuo
Lithuanian
Etymology
From Proto-Indo-European *lei-mon-, shared with Proto-Germanic *limuz (“limb”).
Noun
liemuõ m (plural li̇́emenys) stress pattern 3
Declension
| singular (vienaskaita) |
plural (daugiskaita) | |
|---|---|---|
| nominative (vardininkas) | liemuõ | li̇́emenys |
| genitive (kilmininkas) | liemeñs | liemenų̃ |
| dative (naudininkas) | li̇́emeniui | liemeni̇̀ms |
| accusative (galininkas) | li̇́emenį | li̇́emenis |
| instrumental (įnagininkas) | li̇́emeniu | liemenimi̇̀s |
| locative (vietininkas) | liemenyjè | liemenysè |
| vocative (šauksmininkas) | liemeniẽ | li̇́emenys |
References
- Guus Kroonen, “Reflections on the o/zero-Ablaut in the Germanic Iterative Verbs”, in The Indo-European Verb: Proceedings of the Conference of the Society for Indo-European Studies, Los Angeles, 13-15 September 2010, Wiesbaden: Reichert Verlag, 2012