limitaris
Latin
Etymology 1
Adjective
līmitāris (neuter līmitāre); third-declension two-termination adjective
Declension
Third-declension two-termination adjective.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | līmitāris | līmitāre | līmitārēs | līmitāria | |
| genitive | līmitāris | līmitārium | |||
| dative | līmitārī | līmitāribus | |||
| accusative | līmitārem | līmitāre | līmitārēs līmitārīs |
līmitāria | |
| ablative | līmitārī | līmitāribus | |||
| vocative | līmitāris | līmitāre | līmitārēs | līmitāria | |
Derived terms
- līmitāre (“path between two fields”)
Etymology 2
Verb
līmitāris
- second-person singular present passive indicative of līmitō
References
- “limitaris”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- limitaris in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.