lingens
Latin
Etymology
Present participle of lingō.
Participle
lingēns (genitive lingentis); third-declension one-termination participle
Declension
Third-declension participle.
| singular | plural | ||||
|---|---|---|---|---|---|
| masc./fem. | neuter | masc./fem. | neuter | ||
| nominative | lingēns | lingentēs | lingentia | ||
| genitive | lingentis | lingentium | |||
| dative | lingentī | lingentibus | |||
| accusative | lingentem | lingēns | lingentēs lingentīs |
lingentia | |
| ablative | lingente lingentī1 |
lingentibus | |||
| vocative | lingēns | lingentēs | lingentia | ||
1When used purely as an adjective.