linnr
Old Norse
Etymology
From Proto-Germanic *linþaz.
Noun
linnr m
Declension
| masculine | singular | plural | ||
|---|---|---|---|---|
| indefinite | definite | indefinite | definite | |
| nominative | linnr | linnrinn | linnar | linnarnir |
| accusative | linn | linninn | linna | linnana |
| dative | linni | linninum | linnum | linnunum |
| genitive | linns | linnsins | linna | linnanna |
Derived terms
- hrælinnr (“sword”, literally “corpse snake”)