litiger
Latin
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ˈliː.tɪ.ɡɛr]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [ˈliː.t̪i.d͡ʒer]
Etymology 1
līs (“lawsuit”) + -ger (“bearing”)
Adjective
lītiger (feminine lītigera, neuter lītigerum); first/second-declension adjective (nominative masculine singular in -er)
Declension
First/second-declension adjective (nominative masculine singular in -er).
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | lītiger | lītigera | lītigerum | lītigerī | lītigerae | lītigera | |
| genitive | lītigerī | lītigerae | lītigerī | lītigerōrum | lītigerārum | lītigerōrum | |
| dative | lītigerō | lītigerae | lītigerō | lītigerīs | |||
| accusative | lītigerum | lītigeram | lītigerum | lītigerōs | lītigerās | lītigera | |
| ablative | lītigerō | lītigerā | lītigerō | lītigerīs | |||
| vocative | lītiger | lītigera | lītigerum | lītigerī | lītigerae | lītigera | |
Etymology 2
Form of lītigō.
Verb
lītiger
- first-person singular present passive subjunctive of lītigō
References
- “litiger”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- litiger in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.