lixula
Latin
Etymology
Possibly from lixa + -ula. Nonius claims that lixa was an archaic term for water. The term may be related to the aforementioned ancient Latin term, with a diminutive suffix. Another possibility is that it is connected to ēlixus.
Pronunciation
- (Classical Latin) IPA(key): [ˈlɪk.sʊ.ɫa]
- (modern Italianate Ecclesiastical) IPA(key): [ˈlik.su.la]
Noun
lixula f (genitive lixulae); first declension
- (dialectal) round pancake made of flour, cheese and water
- 116 BCE – 27 BCE, Marcus Terentius Varro, De Lingua Latina 106-107:
- Circuli, quod mixta farina et caseo et aqua circuitum aequabiliter fundebant. Hos quidam qui magis incondite faciebant uocabant lixulas et similixulas uocabulo Sabino: quae frequentia Sabinis.
- (please add an English translation of this quotation)
- Circuli, quod mixta farina et caseo et aqua circuitum aequabiliter fundebant. Hos quidam qui magis incondite faciebant uocabant lixulas et similixulas uocabulo Sabino: quae frequentia Sabinis.
Usage notes
The term was likely used in the dialect of Latin spoken by the Sabines. Varro claims that this term was Sabine, although it is unlikely that Varro was referring to the pre-Roman Sabines; instead, he may have been describing a contemporary Sabine dialect.
Declension
First-declension noun.
| singular | plural | |
|---|---|---|
| nominative | lixula | lixulae |
| genitive | lixulae | lixulārum |
| dative | lixulae | lixulīs |
| accusative | lixulam | lixulās |
| ablative | lixulā | lixulīs |
| vocative | lixula | lixulae |
Related terms
References
- Annie Cecilia Burman (24 March 2018) De Lingua Sabina: A Reappraisal of the Sabine Glosses[1], , page 49
- “lixulae”, in Charlton T. Lewis and Charles Short (1879) A Latin Dictionary, Oxford: Clarendon Press
- lixulae in Gaffiot, Félix (1934) Dictionnaire illustré latin-français, Hachette.
- Walde, Alois, Hofmann, Johann Baptist (1938) “lixulae”, in Lateinisches etymologisches Wörterbuch (in German), 3rd edition, volume 1, Heidelberg: Carl Winter, page 817