logga
See also: lögga
Italian
Verb
logga
- inflection of loggare:
- third-person singular present indicative
- second-person singular imperative
Swedish
Noun
logga c
Declension
| nominative | genitive | ||
|---|---|---|---|
| singular | indefinite | logga | loggas |
| definite | loggan | loggans | |
| plural | indefinite | loggor | loggors |
| definite | loggorna | loggornas |
Verb
logga (present loggar, preterite loggade, supine loggat, imperative logga)
Conjugation
| active | passive | |||
|---|---|---|---|---|
| infinitive | logga | loggas | ||
| supine | loggat | loggats | ||
| imperative | logga | — | ||
| imper. plural1 | loggen | — | ||
| present | past | present | past | |
| indicative | loggar | loggade | loggas | loggades |
| ind. plural1 | logga | loggade | loggas | loggades |
| subjunctive2 | logge | loggade | logges | loggades |
| present participle | loggande | |||
| past participle | loggad | |||
1 Archaic. 2 Dated. See the appendix on Swedish verbs.