lucubrandus
Latin
Etymology
Future passive participle of lūcubrō.
Participle
lūcubrandus (feminine lūcubranda, neuter lūcubrandum); first/second-declension participle
- which is to be lucubrated
Declension
First/second-declension adjective.
| singular | plural | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| masculine | feminine | neuter | masculine | feminine | neuter | ||
| nominative | lūcubrandus | lūcubranda | lūcubrandum | lūcubrandī | lūcubrandae | lūcubranda | |
| genitive | lūcubrandī | lūcubrandae | lūcubrandī | lūcubrandōrum | lūcubrandārum | lūcubrandōrum | |
| dative | lūcubrandō | lūcubrandae | lūcubrandō | lūcubrandīs | |||
| accusative | lūcubrandum | lūcubrandam | lūcubrandum | lūcubrandōs | lūcubrandās | lūcubranda | |
| ablative | lūcubrandō | lūcubrandā | lūcubrandō | lūcubrandīs | |||
| vocative | lūcubrande | lūcubranda | lūcubrandum | lūcubrandī | lūcubrandae | lūcubranda | |