ludon
Esperanto
Noun
ludon
- accusative singular of ludo
Old Dutch
Etymology
From Proto-West Germanic *hlūdēn (class 3 weak).
Verb
lūdon
- to sound
Inflection
Conjugation of lūdon (weak class 2)
| infinitive | lūdon | |
|---|---|---|
| indicative | present | past |
| 1st person singular | lūdo, lūdon | lūdoda |
| 2nd person singular | lūdos | lūdodos |
| 3rd person singular | lūdot | lūdoda |
| 1st person plural | lūdon | lūdodon |
| 2nd person plural | lūdot | lūdodot |
| 3rd person plural | lūdont | lūdodon |
| subjunctive | present | past |
| 1st person singular | lūde | lūdodi |
| 2nd person singular | lūdis | lūdodis |
| 3rd person singular | lūde | lūdodi |
| 1st person plural | lūdin | lūdodin |
| 2nd person plural | lūdit | lūdodit |
| 3rd person plural | lūdin | lūdodin |
| imperative | present | |
| singular | lūdo | |
| plural | lūdot | |
| participle | present | past |
| lūdondi | lūdot, gilūdot | |
Descendants
- Middle Dutch: luden
Further reading
- “lūden”, in Oudnederlands Woordenboek, 2012
Old English
Pronunciation
- IPA(key): /ˈlu.don/
Verb
ludon
- plural preterite indicative of lēodan