luoien
Old Dutch
Etymology
From Proto-Germanic *hlōaną.
Verb
luoien
- to low
Inflection
Conjugation of luoien (weak class 1 irregular, hiatus)
| infinitive | luoien | |
|---|---|---|
| indicative | present | past |
| 1st person singular | luoio, luoion | luoida |
| 2nd person singular | luoies | luoidos |
| 3rd person singular | luoiet | luoida |
| 1st person plural | luoiun | luoidon |
| 2nd person plural | luoiet | luoidot |
| 3rd person plural | luoiunt | luoidon |
| subjunctive | present | past |
| 1st person singular | luoie | luoidi |
| 2nd person singular | luoiis | luoidis |
| 3rd person singular | luoie | luoidi |
| 1st person plural | luoiin | luoidin |
| 2nd person plural | luoiit | luoidit |
| 3rd person plural | luoiin | luoidin |
| imperative | present | |
| singular | luoie | |
| plural | luoiet | |
| participle | present | past |
| luoiendi | luoit, giluoit | |
Descendants
Further reading
- “luoien”, in Oudnederlands Woordenboek, 2012