mânc

See also: manc and Manc

Romanian

Etymology

Inherited from Latin mancus (maimed, crippled, defective, imperfect).

Noun

mânc n (plural mâncuri)

  1. (regional, rare, archaic) a groove, hollow, or depression in the sole of the foot

Declension

Declension of mânc
singular plural
indefinite definite indefinite definite
nominative-accusative mânc mâncul mâncuri mâncurile
genitive-dative mânc mâncului mâncuri mâncurilor
vocative mâncule mâncurilor